In een serie blogs deelt Harriet Marseille van Ouderbetrokkenheid-PLUS ervaringen vanuit het schoolmaatjesproject ONS. Deze keer over hoe nieuwkomerouders er dankzij het schoolmaatje achterkwamen dat hun dochter een diploma had gekregen voor ‘kern 3’.
Schoolmaatjes ONS (Ouders-Nieuwkomers-School) zijn vrijwilligers die wekelijks bij nieuwkomers (asielzoekers, vluchtelingen, statushouders) thuiskomen en met hen meegaan naar de gesprekken op school. De schoolmaatjes komen geen cursus geven en stellen zich niet op ‘boven’ de ouders, maar trekken gelijkwaardig met hen op. Meer als vriend(in) dan als degene die ze iets zou moeten leren. Met de naam ‘ONS!’ wordt daarom ook gedoeld op de kracht van het samen optrekken en op de warme onderlinge betrokkenheid.
Zonder er iets over te zeggen was het meisje vrijdag thuisgekomen uit school. Haar ouders wisten niet dat ze het diploma van kern 3 mee naar huis had gekregen. Bij kern 3 had ze op school twee weken lang geoefend met eenlettergrepige woordjes waarin een aantal nieuwe letters en lettercombinaties aan de orde kwam: de h, d, z, oe en ij.
Met het ‘schoolmaatje’, een Nederlandse vrouw die sinds kort wekelijks bij het nieuwkomergezin thuiskwam, had het meisje twee keer goed geoefend met de woordjes. Het viel nog niet mee. Vader en moeder hadden ook meegedaan. Zij zaten op Nederlandse les en oefenden zelf ook hard om de taal onder de knie te krijgen. Hoewel hun spreekvaardigheid minder was dan die van hun dochter, liepen ze met lezen op haar voor. Terwijl moeder in de keuken koffie zette, vroeg het schoolmaatje of dochter de woordjes voor wilde lezen en of vader haar dan zou kunnen verbeteren. Daardoor ontdekte vader dat het meisje de b en de d door elkaar haalde. Als er ‘boos’ stond, las ze ‘doos’. Toen moeder weer in de kamer kwam, en hoorde dat haar dochter moeite had met de b en de d, nam ze haar direct op schoot om het samen met haar nog eens te oefenen.
Op maandag kwam het schoolmaatje voor de derde keer bij het gezin langs. Ze voelde zich er al heel welkom. Elke keer was de ontvangst meer dan hartelijk. Ze zong een liedje met de twee meisjes (waarvan de jongste nog niet naar school ging) en genoot ervan te zien hoe de baby zich ontwikkelde. Zijn prachtige lach vertederde iedereen. Het schoolmaatje praatte zo goed en zo kwaad als het ging met de ouders over hoe het met hen en de kinderen ging. En ze liet hun foto’s zien van haar eigen, inmiddels volwassen kinderen.
Ze vroeg de ouders ook hoe het op school ging met de oudste, en of er nog iets was gebeurd. Ze hadden niets bijzonders te melden. Maar zelf had ze gelezen dat de kinderen de afgelopen week allemaal een diploma van kern 3 hadden gekregen. Dat had in een email van de leerkracht aan de ouders gestaan, die zij in cc had ontvangen Ze vroeg het meisje ernaar, dat verrast knikte. Ze had het in haar kamer liggen en ging het gauw halen om het te laten zien. Haar ouders bleken te begrijpen wat een diploma was en lachten blij toen ze het feestelijke papier onder ogen kregen. De juf had eronder geschreven: ‘goed blijven oefenen!’
Inmiddels oefenen ze thuis alweer nieuwe woordjes. En toen het schoolmaatje een keer met het meisje buiten liep, merkte ze dat het meisje uit zichzelf de teksten probeerde te lezen die ze onderweg tegenkwam. Het ging nog wel mis met de b en de d. Maar het mooie is dat je altijd kunt blijven oefenen.
Ook interesse in een schoolmaatjesproject ONS! voor de nieuwkomerouders op school?
Laat het weten d.m.v. een email aan harriet@ouderbetrokkenheidplus.nl, dan zullen we de mogelijkheden daartoe verkennen. Lees voor meer informatie ook de blogs Ambitie helpt! en Een wereld van verschil of kijk op de nieuwkomerspagina.