Binnen projecten van Schoolmaatjes ONS fungeren vrijwilligers als bruggenbouwer tussen Ouders van Nieuwkomerskinderen en School. De vrijwilligers komen een jaar lang op wekelijkse basis bij de gezinnen thuis en nemen de ouders al doende mee in de Nederlandse cultuur, waarin ouderbetrokkenheid heel vanzelfsprekend is.
Schoolmaatje Eugene vertelt over zijn ervaringen:
“Ik kom sinds september bij een Somalisch gezin dat nu een jaar of 5 in Nederland is. De jongste zoon, Abukar, zit in groep 7. Ik kijk hoe ik zijn moeder kan betrekken bij zijn schoolontwikkeling. Dat wil ze zelf ook graag. De communicatie met haar is gezien haar taalniveau soms nog wel wat lastig. Gelukkig helpt een oudere zoon die al een stuk verder geïntegreerd is, ook een handje mee. Als ik bij het gezin kom, maak ik eerst een praatje met moeder. We nemen dan samen de post van school door en ik leg uit welke zaken aandacht verdienen. Voor haar is dat als nieuwkomer toch lastiger in te schatten.
Een leuk voorbeeld was de Sinterklaas surprise, waarover we afgelopen najaar lazen. Hoe pak je zoiets aan in Nederland? Eerst heb ik Abukar laten bedenken wat voor cadeau hij wilde kopen voor zijn klasgenootje. Doorpratend over diens hobby’s, kwam Abukar vervolgens zelf op het idee dat de surprise een Xbox zou moeten worden. Toen heb ik hem op internet uit laten zoeken hoe je zo’n surprise kunt maken en wat je daarvoor nodig hebt. De daaropvolgende week had hij cadeau en materiaal gekocht en zijn we samen gaan knutselen onder toeziend oog van de familie. Alleen het maken van een gedichtje vergde wat meer hulp, maar met zijn aangedragen informatie kwamen we daar samen ook uit. Al met al heeft moeder op deze manier zelf ook meegekregen hoe wij Sinterklaas vieren. De beker van papier maché die Abukar als surprise kreeg, staat nog altijd op de kast te pronken.
Een ander voorbeeld is de middelbare school keuze. Die komt al snel dichterbij. We hadden gelezen dat er een informatieavond werd gehouden voor groep 7 en 8. Daar zijn we toen met z’n drieën heen gegaan. De school benadrukte daar dat het verstandig is om alvast in groep 7 naar de voorlichtingsdagen van meerdere middelbare scholen te gaan. We hebben toen een scholengids meegenomen. In de kerstvakantie heeft de familie zelf een tweetal scholen uitgekozen waar we vervolgens in januari naar toe zijn geweest. De ene was een wat kleinere vmbo school met veel praktisch gericht onderwijs, de andere een veel grotere scholengemeenschap met meer theoretisch gericht aanbod.
Abukar kreeg aan het begin van het schooljaar een voorlopig vmbo advies van zijn school. Vooral begrijpend lezen kostte hem moeite. Dat is best verklaarbaar, want als er thuis weinig Nederlands wordt gesproken, blijft zijn woordenschat gemakkelijk wat achter bij die van andere kinderen. Ook rekenen, waar hij op zich best vaardig in is, wordt lastig als je talige opgaven moet maken. Ik stimuleer hem daarom iedere week te lezen, hardop en voor zichzelf. Ook nemen we regelmatig de kidsweek door. We lopen de koppen langs en praten daarover, maken de puzzels en lezen de moppen. Spelenderwijs vergroot Abukar zo zijn woordenschat.
Moeder geeft regelmatig aan de toekomst van haar zoon erg belangrijk te vinden. Ik laat haar zien hoe de intrinsieke motivatie van Abukar gestimuleerd kan worden. Want als hij zelf iets graag wil, gaat het leren veel sneller. Het onderwijssysteem in Nederland is waarschijnlijk ook meer op uitdagen gericht, dan wat ze zelf in haar jeugd in Afrika gewend is geweest. Daarom vond ik het middelbare school bezoek ook extra nuttig. Zo kregen moeder en zoon al een beetje een beeld wat en hoe je hier leert op een middelbare school en hoe groot de verschillen tussen middelbare scholen wel niet zijn. Abukar ziet alvast nieuwe vakken als scheikunde, waar je proefjes gaat doen. Zou hij dat leuk vinden? Voelt hij affiniteit met de abstracte puzzels uit de wiskunde? Wat zou hij zelf graag willen en wat voor onderwijs past het beste bij hem? Hij kan er nu vast over nadenken en aan werken.
Volgend schooljaar kunnen we opnieuw een paar scholen bezoeken. Hoewel het schoolmaatjesproject dan officieel is afgelopen, wil ik dat blijven volgen. Ze hebben dan wel niet meer mijn wekelijkse begeleiding nodig, maar ik wil dit stuk rond de schoolkeuze graag goed helpen afronden. Wie weet, heeft Abukar zijn niveau tegen die tijd wel opgewerkt naar een havo advies! Zelf lijkt hij dat wel graag te willen. Dat biedt een mooi doel om met zijn allen het komende half jaar aan te werken!”