In oktober deed Alexandra mee aan een training voor schoolmaatjes: vrijwilligers die nieuwkomers helpen in de communicatie en samenwerking met de school van hun kinderen. Als kinderfysiotherapeut had ze jarenlang gewerkt met kinderen met meervoudige problemen in verschillende ontwikkelingsgebieden. Ze kwam als schoolmaatje terecht in een gezin waarvan het oudste kind van zes veel problemen had. Haar ervaring als kinderfysiotherapeut kwam daarbij goed van pas. Sindsdien komt ze iedere week bij het gezin en heeft ze er een mooie brugfunctie weten te vervullen, niet alleen naar school toe, maar ook naar andere instanties.
Met Akab, de oudste zoon in het gezin (groep 1) ging het op school helemaal niet goed. Toen Alexandra als schoolmaatje kennismaakte met het gezin, sprak hij na acht maanden onderwijs slechts vijf woorden Nederlands. De ontwikkelingsachterstand was begrijpelijk, aangezien hij een gezichts- en gehoorprobleem bleek te hebben.
Zijn gedrag was hierdoor problematisch geworden. Hij was niet goed meer te handhaven in de groep, die in de loop van het schooljaar steeds groter werd. Dit betekende dat hij nog maar vier halve dagen naar school mocht. Ondertussen werd er een school voor speciaal basisonderwijs (sbo) voor hem gezocht, waar hij na de zomervakantie naartoe gaat.
Inmiddels heeft Akab ook logopedie. Aan de hand van een bandopname, gemaakt tijdens de logopedie, leert Alexandra de ouders hoe ze hun zoon kunnen steunen door thuis de oefeningen met hem te doen.
Azeez, het jongere broertje van Akab, is net vier geworden en gaat nu ook naar de basisschool waar zijn broer nu nog zit. Er bleek een basisschool te zijn vlakbij de sbo-school waar zijn broer na de zomervakantie naartoe zal gaan. Daar wilden de ouders Azeez in september naartoe laten gaan, zodat hun kinderen bij elkaar in de buurt op school zitten. Maar eigenlijk was er op die school geen plek meer voor hem. Door een goede samenwerking tussen de ouders, Alexandra en Ellen, de intern begeleider op de huidige basisschool, had de nieuwe basisschool gelukkig toch toegezegd dat hij er welkom was. Tot hun schrik viel er onlangs een brief op de mat dat de plaatsing was afgewezen. Alexandra gaf dit direct door aan Ellen, die contact opnam met de betreffende school. Ze hadden immers een afspraak gemaakt dat Azeez er geplaatst zou worden. Gelukkig bleek de afwijzingsbrief een vergissing.
Een belangrijk onderwerp waar Alexandra zich in het gezin mee bezig heeft gehouden, is het belang van spelen. Spelen is immers leren. Er was geen speelgoed in huis en de ouders, die voor hun komst naar Nederland allebei analfabeet waren, hebben in hun jeugd ook nooit met speelgoed gespeeld. Alexandra heeft bij de kringloop speelgoed gekocht, dat door vader aan haar werd terugbetaald. De kinderen en de ouders kregen plezier in spelletjes doen, met begrip voor spelregels. Er wordt nu ook regelmatig buiten gespeeld, zelfs moeder gaat soms mee naar buiten met de pasgeboren baby.
Omdat de zomervakantie een lange periode is, waarin de kinderen normaal gesproken veel op de bank hangen met een telefoon, of passief voor de tv zitten, regelde Alexandra inschrijving bij de zomerschool. Daar kunnen beide jongens straks drie weken lang gratis aan activiteiten meedoen op het gebied van sport, creativiteit en muziek. Dat is natuurlijk veel leuker en het komt hun algehele ontwikkeling ten goede.
Over de opvoeding van de kinderen, hun voeding en de veiligheid van de baby maakte Alexandra zich wel wat zorgen. In samenwerking met Ellen en de ouders heeft ze bij het CJG de ondersteuning door een gezinscoach in gang gezet. Het is fijn dat Alexandra dat nu los kan laten. Want ze doet al meer dan genoeg!